گبه

انسان‌های اولیه از پوست حیوانات به عنوان زیرانداز خود استفاده می‌کردند. به مرور زمان با اهلی کردن حیواناتی که دارای پوست پشمی بودند و نیز با به دست آوردن تجربه کافی در ساختن ابزارهای لازم، پشم حیوانات اهلی را ریسیدند و گلیم‌های ساده را که نخستین زیراندازهای تار و پودی بودند را بافتند. بعدها بر اساس تجربه و تلاش، انواع زیراندازها را بافتند که یکی از آن‌ها گبه می‌باشد.^[۱] گبه یا قالیچه خرسک فرشی از جنس قالی است که معمولاً در اندازه کوچک توسط عشایر لر و قشقایی بافته می‌شود.

گبه پرزهای بلند دارد و در بافت آن شمار پود بیشتری به کار می‌رود که تأثیر چشمگیری بر نرمی گبه می‌گذارد. تعداد پود برخی از گبه‌ها گاهی از سه تا هشت پود در هر رج و بلندی پرزها گاهی تا یک سانتی‌متر هم می‌رسد.

گبه چیست؟

گبه یک هنر است، یک هنر اصیل ایرانی که مخصوص بانوان عشایر این سرزمین پهناور است. فرقی ندارد که عشایر کدام منطقه باشد، گبه برای این مردم است. گبه‌ای که مردم شهر به‌عنوان یک فرش یا قالی تزئینی استفاده می‌کنند اما سرمایه اصلی مردم و مخصوصاً زنان عشایری به کار می‌رود.

گبه که به آن قالیچه خرسک هم گفته می‌شود، نوعی فرش با جنس قالیچه است ولی اندازه آن یا برابر با قالیچه یا کوچک‌تر از آن و پرز نسبتاً بلندتری به قالیچه دارد تا حدی که اندازه بعضی از پرزها تا یک سانت هم می‌رسد و همچنین پودهای بیشتری در بافت آن به کار می‌رود که همین تعداد بیشتر پودها باعث نرمی گبه می‌شود.